การมีสันติสุขภายในเป็นไปได้หรือไม่?

เฮทเธอร์ บัณฑิตใหม่จากสแตนด์ฟอร์ด พูดเอาไว้อย่างนี้ว่า  “การมีความสัมพันธ์กับพระเจ้าในชีวิตจริงนั้น คือ ความเป็นจริงในชีิวิตประจำวันที่สวยงามและน่าฉงนงงงวย  ในนั้นมี “สัมพันธภาพที่ยิ่งใหญ่” ที่ฉันจะไม่แลกเปลี่ยนมันกับอะไรทั้งสิ้น  ฉันเป็นที่รู้จักและเป็นที่รักอย่างลึกซึ้งในแบบที่ฉันได้แค่หวังว่าฉันจะสามารถสื่อสารถึงมันได้อย่างถูกต้องเหมาะสม”

นักศึกษาชื่อ  สตีฟ  ซอว์ยอร์  ผู้ซึ่งป่วยเป็นโรคเลือดไหลไม่หยุด   เขาเองก็มองหาความมั่นคงด้วยเช่นเดียวกันเมื่อเขาพบว่าเขาได้รับเชื้อ HIV จากการถ่ายเลือดที่ไม่ดี   ในตอนแรก สตีฟรู้สึกหมดหวังอย่างมาก  เขาโทษพระเจ้า   แต่หลังจากนั้น สตีฟได้แสวงหาพระเจ้า  ผลลัพธ์ก็คือ ช่วงสองสามปีสุดท้ายแห่งชีวิตของเขา  สตีฟได้เดินทางไปตามวิทยาลัยและมหาวิทยาลัยต่างๆมากมายจนนับไม่ถ้วน  (ต้องอดทนกับความเจ็บปวดอย่างมากมาย)  เพียงเพื่อจะบอกเพื่อนๆนิสิตนักศึกษาทั้งหลาย  ถึงวิธีที่พวกเขาจะสามารถรู้จักกับพระเจ้า  และมีประสบการณ์กับสันติสุขซึ่งตัวเขาเองได้มีประสบการณ์มาแล้วเมื่อเขาได้รู้จักกับพระเจ้า   พระเจ้าได้ตรัสว่า  “เรามอบสันติสุขไว้ให้แก่ท่านทั้งหลาย   สันติสุของเราที่ให้แก่ท่านนั้น  เราให้ท่าน ไม่เหมือนโลกให้  อย่าให้ใจของท่านวิตกและอย่ากลัวเลย…ในโลกนี้ท่านจะประสบความทุกข์ยาก  แต่จงชื่นใจเถิด เพราะว่า เราได้ชนะโลกแล้ว” ดังเช่นสตีฟ  นักศึกษาคนอื่นๆก็ได้เรียนรู้ว่า ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นในชีวิตนี้  มันไม่ใช่จุดสิ้นสุดของทุกสิ่ง  เพราะว่า โลกนี้ไม่ใช่จุดสิ้นสุดนั่นเอง

พระเจ้าแห่งโพรงสุนัขจิ้งจอก
เราต้องยอมรับกันว่า มีคนจำนวนมากทีเดียวทีรอ จนถึงเวลาที่ย่ำแย่มากๆ ก่อนที่จะหันมาหาพระเจ้า   บุคคลท่านหนึ่งซึ่งทำหน้าที่ดูแลฝ่ายจิตวิญญาณในกองทัพ  เมื่อครั้งสมัยสงครามโลกครั้งที่สอง อธิบายว่า “ไม่มีคนที่เชื่อว่าไม่มีพระเจ้า อยู่ในโพรงของสุนัขจิ้งจอกเลย”
เมื่อชีวิตโรยด้วยกลีบกุหลาบ  ผู้คนก็ไม่มีความรู้สึกว่าตนเองต้องการพระเจ้า    แต่บ่อยครั้งความรู้สึกนี้จะเปลี่ยนไป เมื่อสิ่งต่างๆเริ่มวุ่นวายยุ่งเหยิง  เมื่อเราตระหนักว่า เราอยู่ในสนามเพลาะ (ที่หลบภัยจากศัตรู- ผู้แปล)

คาริน   นักศึกษาในรัฐเวอร์จิเนีย   อธิบายถึง หนทางไปถึงพระเจ้าของเธอดังนี้ว่า  “ฉันคิดว่า ฉันเป็นคริสเตียน  เพราะว่าฉันไปโบสถ์ทุกวันอาทิตย์  แต่ฉันไม่รู้เลยว่าพระเจ้าเป็นใคร  ในปีสุดท้ายของชั้นมัธยมปลาย ดูไปก็ไม่ต่างกับสามปีก่อนหน้านั้น  คือฉันใช้เวลาส่วนใหญ่ของฉันไปกับการดื่ม  เสพยา และพยายามหาทางที่จะทำให้มีใครบางคนมารักฉัน  ฉันรู้สึกว่ากำลังตายอยู่ภายใน ฉันสูญเสียการควบคุมชีวิตของฉัน   มันคือช่วงเวลาที่ฉันตระหนักว่า  ฉันต้องการอย่างมากที่จะจบการใช้ชีวิตแบบนั้นของฉันลง   ซึ่งฉันรู้ว่า  เมื่อฉันไปเรียนต่อในระดับมหาวิทยาลัย ฉันจำเป็นต้องแสวงหาทางออก   มันป็นช่วงเวลานั้นเองที่ฉันได้ขอให้พระเจ้าเข้ามาในชีวิตของฉัน   พระองค์ได้ทรงสำแดงให้ฉันเห็นถึงความรัก  ความมั่นคง  การยกโทษบาป ความช่วยเหลือสนับสนุน  การปลอบประโลม  การยอมรับ  และเป้าหมายสำหรับการดำเนินชีวิต  พระองค์ทรงเป็นกำลังของฉัน  และฉันคงไม่ได้มาอยู่ที่นี่ ถ้าหากไม่มีพระองค์”

ไม่มีใครรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นบ้างในสหัสวรรษใหม่นี้  นักศึกษาหลายคนอาจจะรู้สึกว่า ตนเองตกอยู่ในโพรงของสุนัขจิ้งจอก  ชีวิตเหมือนอยู่ในสนามรบ  สันติสุขแห่งจิตใจของเราสามารถถูกทำให้สั่นคลอนได้   ในช่วงเวลาเหล่านั้นเมื่ออยู่ในภาวะวิกฤต  เรามักจะแสวงหาพระเจ้า  ซึ่งนั่นก็ โอเค  เพราะว่าพระเจ้าผู้ทรงมั่นคง  ทรงอยู่ที่นั่น และทรงต้องการที่จะมีส่วนร่วมในชีวิตของเรา  พระองค์ตรัสว่า “เรา  เราคือพระเจ้าและนอกจากเรา  ไม่มีพระเจ้าผู้ช่วยให้รอด… จงหันมาหาเราและรับการช่วยให้รอด  เพราะเราเป็นพระเจ้า  และไม่มีอื่นใดอีก”

ใช่แล้ว  เราสามารถคิดได้ว่าพระเจ้าทรงเป็น  “สิ่งค้ำจุน” แต่มันก็เป็นไปได้มากกว่า  ว่า  พระองค์ทรงเป็นสิ่งค้ำจุนที่ถูกต้องชอบธรรมที่แท้จริงเพียงสิ่งเดียวเท่านั้น

โพรงของสุนัขจิ้งจอกที่มองไม่เห็น
อย่างไรก็ตาม  มีคนบางคนที่หันมาหาพระเจ้า เมื่อสิ่งต่างๆรอบตัวเขากำลังเป็นไปในทางที่ดี  จอห์น ซึ่งเป็นนักศึกษาที่ เท็กซัส อธิบายไว้อย่างนี้ว่า “เพียงแค่ปีที่สี่  ผมก็ประสบความสำเร็จในทุกสิ่งที่คนบอกผมว่า ถ้าผมทำแล้วผมจะรู้สึกได้รับการเติมเต็ม   นั่นคือการอยู่ในบทบาทของผู้นำในหน่วยงานต่างๆในมหาวิทยาลัย  การมีปาร์ตี้สังสรรค์   การทำเกรดได้สูงๆ   การออกเที่ยวกับสาวๆที่ผมถูกตาต้องใจ    ทุกสิ่งทุกอย่างของชีวิตในมหาวิทยาลัยที่ผมต้องการทำให้สำเร็จ  ผมก็ทำจนสำเร็จหมดแล้ว  แต่ ผมก็ยังคงรู้สึกว่าไม่ได้รับการเติมเต็ม  บางสิ่งบางอย่างมันขาดหายไป  และผมก็ไม่รู้ว่าจะไปทางไหนดี   แน่นอนว่าไม่มีใครทราบว่าผมมีความรู้สึกเช่นนั้นเกี่ยวกับชีวิตของผม เนื่องมาจากว่าผมไม่ได้แสดงออกมาภายนอก”

แม้เมื่อสิ่งต่างๆดูเหมือนว่ากำลังดำเนินไปอย่างถูกทิศทางของมัน  ชีวิตของเราก็ยังคงมีโพรงของสุนัขจิ้งจอกอยู่  นั่นคือ สิ่งที่อยู่ภายในที่เราไม่สามารถเห็นได้ด้วยตาเปล่า แต่เรารู้สึกได้ด้วยใจ    เบ็คกี้ นักศึกษาจากอิลลินอยส์  บรรยายถึงความรู้สึกเช่นนี้ว่า “มีกี่ครั้งที่คุณคิดว่า ถ้าเพียงแค่คุณมีเสื้อผ้าตัวนั้น  หรือมีแฟนเป็นผู้ชายคนนั้น หรือการได้ไปเที่ยวในที่ใดที่หนึ่ง  เมื่อนั้นคุณจะรู้สึกมีความสุขและรู้สึกสมบูรณ์  และกี่ครั้งที่คุณได้ซื้อเสื้อตัวนั้น  หรือได้นัดเที่ยวกับผู้ชายคนนั้น หรือได้ไปในสถานที่ที่คุณอยากจะไป แต่หลังจากนั้นคุณกลับรู้สึกว่างเปล่ายิ่งกว่าตอนที่คุณยังไม่ได้ทำสิ่งเหล่านั้นเสียอีก”

ไม่จำเป็นที่จะต้องมีความล้มเหลว หรือ โศกนาฏกรรมเกิดขึ้นก่อน ที่เราจะรู้สึกว่า มีโพรงของสุนัขจิ้งจอก(ที่หลบภัย) อยู่   บ่อยครั้งมาก  ที่การขาดสันติสุข  เป็นผลมาจาก การขาดการสถิตอยู่ของพระเจ้าในชีวิตของเรา   เบ็คกี้ได้พูดถึงการมารู้จักกับพระเจ้าไว้อย่างนี้ว่า  “ตั้งแต่นั้นมา ฉันก็พบกับความยากลำบากและการเปลี่ยนแปลงหลายอย่างในชีวิตของฉัน  แต่ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในชีวิต ฉันได้มองมันด้วยมุมมองใหม่ด้วยความรู้ที่ว่า ฉันมีพระเจ้าแห่งความรักผู้ทรงดำรงอยู่นิรันดร์  อยู่ฝ่ายฉัน  ฉันเชื่อว่า ไม่มีสิ่งใดเลยที่พระเจ้ากับฉันจะร่วมกันจัดการกับมันไม่ได้ และสำหรับความเต็มบริบูรณ์ที่ฉันค้นหาอย่างหนักเพื่อที่จะพบมัน  สุดท้ายฉันก็ได้พบมันแล้ว”
การที่พระเจ้าทรงมีส่วนร่วมในชีวิตของเรา  ทำให้เราสามารถที่จะพักผ่อนได้  เมื่อเราทำความรู้จักกับพระเจ้าและฟังเสียงของพระองค์ที่ได้ตรัสไว้ในพระคริสตธรรมคัมภีร์  พระองค์จะทรงนำสันติสุขเข้ามาในชีวิตของเรา เพราะว่า เรารู้จักพระองค์  เรามองชีวิตด้วยมุมมองที่เหนือกว่าของพระองค์   เรารับรู้ถึงความสัตย์ซื่อและความสามารถของพระองค์  ที่จะดูแลเรา  ดังนั้นไม่ว่าสหัสวรรษใหม่จะเป็นอย่างไร  เราสามารถวางความหวังของเราเอาไว้ที่พระจ้าผู้ทรงมั่นคง  พระองค์ทรงรอคอยที่จะพิสูจน์พระองค์เองในชีวิตของเรา หากเราหันกลับมาหาพระองค์และแสวงหาพระองค์